Week 10: Fietsen door Hoi An

Week 10: Fietsen door Hoi An

Vorige week las je hoe we Thailand verlieten en aan kwamen in Vietnam. Onze eerste stop is een oude bekende: ons zo geliefde Hoi An. Werden we opnieuw verliefd of werd ons hart gebroken? 

Dag 63: Tegenvaller

We pakken vanochtend de fiets en rijden naar het strand. Een kilometer of 4. We rijden doelgericht naar een fijn plekje wat we nog kennen van zes jaar geleden. Maar als we op het strand aankomen herkennen we het niet meer terug. Er liggen grote zandzakken voor de kust om de woeste zee tegen te houden. Naast het restaurantje is opeens een compleet resort opgetrokken. We zijn sprakeloos, verdrietig zelfs. Waar is het fijne strand gebleven? De kids deert het niet. Die rennen en klauteren over de enorme zandzakken. Hebben lol met een ballon die aan is komen waaien.

Spelen op een zandzak met een gevonden ballon. Het leven kan zo simpel zijn.

We taaien af na de lunch. Zoeken de rust van onze homestay op. Nemen een duik in het zwembad. Lezen een boekje terwijl onze kinderen spelen met de kinderen van de homestay. Fijn!

Het zwembad van onze mooie homestay

Dag 64: Het Disneyland van Vietnam

We pakken weer de fiets. Bestemming: Hoi An old town. Het Unesco beschermde oude centrum. Een wir war van straatjes met schattige gele, Frans koloniale huisjes. De lucht is vandaag grijs. Af en toe valt er een spatje regen. De mooie straatjes zijn gevuld met hordes Chinezen. Waren die er zes jaar geleden ook? Voor ons gevoel niet. Disneyland is er niks bij, zo druk is het.

De zachte spetters veranderen in flinke druppels. En ineens is er geen kip meer op straat. Behalve een tweeling van 3,5 gehuld in een knalgeel regenpak. Stampend in piepkleine plassen. Als de regen over gaat in miezer komt de toeristenstoet weer op gang.

De straten van Hoi An zijn ineens verlaten in de regen

We hadden het plan wat musea en tempels te bezoeken vandaag. Maar we hebben geen zin. Zijn teleurgesteld in het ooit zo fijne Hoi An. We pakken, na een kop koffie (een hele goede, dat dan weer wel), de fiets en gaan lunchen bij Dingo Deli. Een restaurant met speeltuin. Bingo! We blijven er drie uur hangen. En wat ook fijn is. Ze bezorgen! Dus ‘s avonds doen we lui en eten we pizza bij de homestay.

Dag 65: Rustig aan

We hebben moeite met opstarten vandaag. We zwemmen wat. Lezen een boekje. Kijken iPad. Slapen bij. We hebben een laag reistempo. Dat doen we niet voor niets. Dit soort dagen, waarop we helemaal niks doen, hebben we soms nodig.

Met veel pijn en moeite pakken we de fiets. Er moet geluncht worden. Roos en Siem willen weer graag bij de speeltuin eten. Nou vooruit dan maar. We blijven weer een paar uur hangen. Er is nog een Nederlands gezin en onze kids vinden het heerlijk om met de andere kindjes te spelen.

Eind van de dag rijden we weer naar old town. Het is een super mooie dag vandaag en het late namiddag zonnetje geeft de gele huisjes een mooie okergele zweem. We doen een boottochtje van een half uur op de rivier. Kijken bij de lampionnenwinkeltjes en struinen wat over de markt. We snappen bijna weer wat we ooit zo leuk vonden aan Hoi An. We drinken wat met een collega van Ivo die ook door Vietnam reist. Gezellig!

Met een bootje over de rivier

Lampion uitzoeken

Als we in het donker terug lopen naar de fiets is heel het oude centrum verlicht door duizenden lampionnen. Ze noemen Hoi An niet voor niets ‘the city of lanterns’. Het is sprookjesachtig mooi. En maakte ik al eerder de vergelijking met Disneyland, dan is het deze avond Disneyland midden in de zomervakantie. We moeten ons een weg slaan door de selfiestokken. Een straatje verderop is het gelukkig rustiger, maar wat een gekkenhuis!

Hoi An by night. Op bovenstaande foto heel rustig, maar rond het water hysterisch druk.

Dag 66: Op de fiets

Jullie zitten toch al elke dag op de fiets? Jazeker. Maar vandaag gaan we fietsen over het platteland. Hoi An ligt zo’n 5 kilometer van de kust en daar tussen liggen rijstvelden en dorpjes met landbouw. Onze homestay bevindt zich ongeveer halverwege de stad en het strand en is een goede uitvalsbasis om het platteland beter te verkennen.

De zon laat zich niet zien vanochtend, maar dat mag de pret niet drukken. We fietsen over smalle, onverharde weggetjes. We zien grazende buffels en koeien. We staan even stil bij waggelende eenden die tussen de rijstvelden wonen. We zien een man die een tochtje maakt op de rug van zijn buffel. De typische, Vietnamese driehoekshoed op zijn hoofd maakt het plaatje compleet. We genieten.

Op pad met de fiets

De mooie rijstvelden van Hoi An

Even stoppen om bij de eendjes te kijken

Deze man laat zijn buffel uit

We zien nog een buffel die bereden wordt in de rijstvelden. Als de boeren ons spotten worden we gewenkt. Of onze kinderen ook even willen. Onze zoon is hyper en wil maar wat graag. We moeten uiteraard wel de nodige Dongs betalen. Het blijft Vietnam. Maar de dag van onze kinderen kan niet meer stuk.

Dag 67: Wel fijn strand

We worden wakker met een stralend zonnetje aan de hemel. We besluiten de route van gisteren nog een keer te rijden en dan door te rijden naar het strand. Een strand iets verderop dan waar we vorige keer waren en waar geen zandzakken liggen. We genieten weer van de mooie route en ook het strand stelt ons niet teleur.

We zitten tot halverwege de middag heerlijk aan zee. De kids kunnen lekker rennen en spelen en wij kunnen rustig zitten. Nippend aan een Vietnamese ijskoffie. Het is onze laatste dag in Hoi An en we genieten in volle teugen.

Het strand van An Bang

We pakken ook een mooie route op de terugweg. We drinken nog een laatste keer wat bij Dingo Deli en geven de oude stad nog een laatste kans. Uit pure noodzaak. Want een blik op onze weer app laat zien dat de temperatuur eind van de week onder de 20 graden schiet. Er moeten jassen gekocht worden. En lampionnen. Voor in de slaapkamer van onze kinderen. We eten streetfood en vermaken onszelf prima. We worden, op onze laatste avond, getrakteerd op een prachtige volle maan. Hoi An heeft toch weer een plekje veroverd in ons hart. Niet zo zeer de oude stad, maar wel de mooie omgeving.

 

Dag 68: Afscheid

Oh, wat hadden we graag wat langer gebleven in Hoi An. Bij de meiden van de prachtige La Ma homestay. Maar helaas. We hebben een trein te halen. We hebben een slaapcoupé voor onze reis van Da Nang naar Dong Hoi. We reizen overdag, maar het leek ons wel relaxt om bedjes te hebben. Kunnen de kinderen lekker iPad kijken ;-).

Dag, fijne La Ma homestay!

Het eerste deel van de reis gaat over de prachtige Hai Van pass. Ook wel bekend uit het autoprogramma Top Gear. We genieten met ons hoofd uit het raam van de adembenemend uitzichten over grillige kustlijnen en bergen. Wat mooi zeg.

Uitzicht vanaf de trein

Daarna wordt de reis wat saaier. We vallen in slaap op het gehobbel van de trein. En na ruim 6 uur stappen we uit bij Dong Hoi. Van hier is het nog een driekwartier rijden naar onze eindbestemming: Phong Nha.

Dag 69: Op ontdekking in Phong Nha

Een locatie waar jullie waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebben. Hadden wij ook niet voordat wij deze reis planden. Tien jaar geleden was er nog geen elektriciteit of riolering in dit stadje. Er liep geen weg naartoe en was volkomen afgesloten van de rest van Vietnam. Klinkt niet echt als een leuke plek om naartoe te gaan. Toch?

Maar er kan een hoop veranderen in tien jaar tijd. Hier in Phong Nha zijn namelijk de grootste grotten van Vietnam te vinden. En die schijnen heel spectaculair te zijn. Er werd een weg aangelegd. De eerste toeristen kwamen. En inmiddels is het stadje booming. O ja, behalve grotten ligt dit stadje aan een rivier tussen het karstgebergte. Het is hier dus ook nog eens adembenemend mooi.

Phong Nha, wat ben je mooi!

Wij pakken deze eerste dag de fiets. Er wordt ons aangeraden naar de Botanical Gardens te fietsen. Een kilometer of zes. Peanuts! Er wordt ons een mooie waterval beloofd waar we kunnen zwemmen. Dat klinkt ons, op deze hete dag, als muziek in de oren.

De botanische tuinen lagen niet op 6, maar 12 kilometer. Geen ramp, maar wel als je een bergpass over moet. Eh… we zijn een kilometer of twee voor de eindstreep omgedraaid. Druipend van het zweet. Met oververhitte kinderen on de rugdrager, want kinderzitjes hebben ze hier niet. De omgeving was prachtig, maar de inspanning te heftig om foto’s te maken. Het is ons duidelijk geworden dat als we iets van de omgeving willen zien we een scooter zullen moeten huren.

Maar, of we dat ook daadwerkelijk gedaan hebben lezen jullie volgende week. Doei!

Pin it

1 reactie

  • Joyce zegt:

    Hoi Hoi, erg enthousiast zijn wij over jullie eerlijke persoonlijke ervaring van Hoi An! Wij gaan zullen daar over twee weken met onze dochters van 5 en 6 verblijven en kijken er erg naar uit. De homestay waar jullie gezeten hebben spreekt ons dan ook zeker aan. Twijfelen alleen nog over de locatie,…want ja, willen stad,…en strand. De homestay ligt er midden in, maar zijn beide opties goed te bezoeken met de fiets? Wat is daarvan jullie ervaring? Zonnige groet, Joyce

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
*