Huttentocht met (kleine) kinderen in Oostenrijk

Marlieke, haar man Ivo en hun tweeling Roos en Siem (5) maken een 3-daagse huttentocht op Tauplitz Alm. In dit artikel lees je hoe het is om een huttentocht te maken met (kleine) kinderen in de bergen van Oostenrijk.

Regen. Het komt met bakken uit de hemel. De bergen spelen verstoppertje achter dikke, grijze wolken. Somber kijk ik uit het autoraam. Het beeld van blije kinderen die als Heidi en Peter door de velden met alpenbloemen rennen, verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Mistige wereld

We zijn op weg naar Tauplitzalm. Een wintersportgebied in Oostenrijk. Maar wij zijn er in de zomer en gaan drie dagen wandelen. We hopen dat op de top van de berg het zonnetje schijnt. Maar terwijl we hoger en hoger klimmen verandert de regen in natte, koude mist.

We parkeren de auto boven aan de berg. Verder kunnen we met de auto niet komen. De almhut waar de die nacht slapen is nog 4 kilometer lopen. Moedig maken we ons klaar. Regenzak over de backpack, waterdichte jassen aan, capuchons op. De mist voelt koud tegen onze blote benen. We pakken de route erbij op onze telefoon en zetten onze eerste stappen in een onbekende, mistige wereld.

Slapen in een mega bed

Als we het vooraf aangeschafte routeboekje van huttentochtmetkinderen.com moeten geloven is het hier prachtig, maar wij zien geen hand voor ogen. In het uur dat volgt zien we enkel de contouren van de bergtoppen. Ook horen we koeienbellen rinkelen, maar zien we de beesten nergens. Toch heeft het wel iets om maar een paar meter zicht te hebben en alleen als de mist iets optrekt een stukje van het decor te zien waarin we lopen.

We zijn blij als onze slaapplek voor die nacht in zicht komt. De almhut met plek voor 52 personen. We worden verwelkomd door de heer des huizes. ‘Hebben jullie huttensloffen mee?’ is het eerste wat hij vraagt. Ehm, wat? Wij zijn groentjes in de huttentochtwereld. Als ik om me heen kijk zie ik dat alle andere wandelaars sloffen dragen. Wij doen het maar met onze sokken. Het is hartje zomer. Bang voor koude voeten zijn we niet. 

Als we zien waar we slapen, moeten we even slikken. Het is een slaapzaal. Gelukkig vinden onze kinderen het enorme bed, vier matrassen naast elkaar op de grond met daarboven een hoogslaper met nog eens vier matrassen, prachtig. Met z’n vieren in een groot bed. Hoe cool is dat!

Klimmen en klauteren

Als we de volgende ochtend verwachtingsvol het gordijn opzij schuiven, zijn we teleurgesteld. Nog steeds mist. Wat een pech. Maar we laten ons niet uit het veld slaan. We ontbijten stevig en maken een lunchpakketje klaar. We hebben vandaag een tocht van 8 kilometer op het programma staan, langs twee meren. De backpacks mogen we laten staan. De volgende hut ligt namelijk vlak bij degene waar we nu slapen. Dat scheelt weer!

Als we de deur uit lopen zien we een waterig zonnetje. En een half uurtje later trekt de mist helemaal op. Wow! Wat is het hier mooi! De route begint bij een uitkijkpunt. We kijken uit over een knalblauw meer waar we helemaal omheen lopen. Dit keer horen we niet alleen maar koeien, maar kunnen we ze ook zien. Ze zijn bruin-wit gevlekt en hebben een grote bel om hun nek. Onze kinderen stappen als echt hikers stevig door. We klimmen en klauteren en staan af en toe stil om van het uitzicht te genieten of een slokje te drinken. 

Knalblauw water

We houden een korte pauze bij het tweede meer van de tocht. Het diepe, bijna zwarte meer heeft de toepasselijke naam Schwarzsee. We kijken toe terwijl wandelaars een duik wagen in het ijskoude water. En dan maken we ons op voor het mooiste deel van de tocht. Liepen we het eerste deel van de wandeling nog bovenlangs het meer, nu gaan we direct langs het knalblauwe water. Wat een plaatje! We lunchen op een strandje. Jammer genoeg is het te koud om te zwemmen, al ziet het er verleidelijk uit. 

Door de dennen en bergpieken om het meer, voelt het alsof we in Canada zijn. We klauteren langs een smal watervalletje omhoog naar het uitkijkpunt waar onze wandeling begon. We ploffen neer op een van de terrassen en trakteren onszelf op een biertje en appelsap met taart. We zijn supertrots op onze tweeling van vijf die vandaag ruim 8 kilometer gewandeld hebben zonder mopperen. 

We checken in bij de volgende berghut. Dit keer hebben we een privékamer met eigen douche. Wat een luxe. Maar vooral de ligging maakt indruk. Het uitzicht is spectaculair! De zon schijnt inmiddels en we genieten. Morgen is het avontuur weer voorbij en moeten we terug naar de bewoonde wereld. Maar een ding staat vast, dit gaan we vaker doen!

Tips voor een huttentocht met kleine kinderen in Oostenrijk

De juiste kleding

Zorg voor goede wandelschoenen, wandelstokken en een fijne rugzak. Geef je kinderen een eigen rugzakje die ze zelf mogen inpakken en dragen tijdens de tocht.

Eten en slapen

Neem voldoende eten, drinken en tussendoortjes mee. Geef je kinderen bijvoorbeeld een eigen bidon met water. Je overnacht tijdens een huttentocht in berghutten. Het is verplicht om je eigen slaapzak of lakenzak mee te nemen.

Check het weer

Het weer in de bergen is vaak onvoorspelbaar. Een dag kan beginnen met een strakblauwe lucht en eindigen met onweer. Let dus altijd op de weerberichten.

Houd je kids blij

Kinderen kunnen de tijdens de tocht wel een lastige momenten hebben. Het helpt om de route te laten zoeken, spelletjes te spelen, liedjes te zingen of samen te tellen hoeveel stappen het tot de volgende bocht is.

Kies je route

Bepaal vooraf een toegankelijke en afwisselende route, afgestemd op de leeftijd van je kinderen. Geschikte huttentochten vind je op huttentochtenmetkinderen.com. Op deze website delen Hans en Nel, die in Oostenrijk wonen, tochten die ze met hun kinderen maakten. Je kunt hier handige e-books aanschaffen met kant en klare routes, tips voor berghutten en heel veel praktische tips voor het wandelen van de tocht. Wij liepen de Tauplitz route. Een huttentocht die goed te doen is met jonge kinderen.