Terwijl heel Nederland zich op maakt voor oudjaarsnacht blikken wij terug op de eerste week van onze reis.

Dag 1 Kerstdiner op Schiphol

Wat hebben we er naar uitgekeken, eerste kerstdag 2017. De dag dat we vertrekken richting zuidoost Azië. Om daar drie maanden lang intens te genieten van het eten, de natuur, de mensen, de cultuur, maar vooral van elkaar. De spullen zijn ingepakt en om 16:45 rijden we richting Schiphol. Eenmaal op de luchthaven staan we binnen een kwartier achter de douane. Er is geen kip. We kunnen overal zo doorlopen. Dit hebben we echt nog nooit meegemaakt! We zoeken de speeltuin op en planten ons neer. Ons kerstdiner bestaat uit McDonalds (het beloofde ‘pakketje’ voor de kids), lasagne (voor Marlieke) en een boeren hamburger (Ivo).

De tijd vliegt voorbij en voor we het weten staan we in de rij om te boarden. Onze peuterzoon heeft geen zin om in de rij te wachten en de eerste driftbui van de reis is een feit. ‘Wachten is stom, mama!’

Spelen in de speeltuin van Schiphol met pietenmuts

Dag 2 Vliegen, vliegen, vliegen

De vlucht gaat super. De kids slapen een uur of zes in de meest bizarre houdingen. Er worden filmpjes gekeken en spelletjes gespeeld. Na ruim 11 uur opgevouwen te hebben gezeten zetten we eindelijk voet op Maleisische bodem. Welkom in Kuala Lumpur! Voor een uurtje of vier dan, want we moeten nog een stukje verder vliegen. We gaan op zoek naar een speeltuin, maar die blijkt er niet te zijn. Uiteindelijk vermaken we ons prima in een restaurant. We kijken naar de vliegtuigen en snacken vast van wat Maleisische lekkernijen. Een uur voor de vlucht naar Borneo krijgen we een melding dat we moeten boarden. Het lijkt ons wat vroeg. We vliegen immers met een klein toestel. We besluiten toch maar vast te gaan en als we aan komen bij de gate blijkt dat we eerst nog door de douane heen moeten. Oeps! Gelukkig gaat alles voorspoedig en zitten we ruim op tijd in het vliegtuig.

Na 1,5 uur vliegen zijn we dan eindelijk aangekomen op onze bestemming: Kuching. De hoofdstad van de deelgemeente Sarawak van Maleisisch Borneo. De douane, sim kaarten regelen en een taxi nemen naar ons guesthouse is allemaal zo gepiept. En na ruim 20 uur reizen kunnen we eindelijk ons bed in. Laat de reis maar beginnen!

Dag 3 Eerste kennismaking

Er is altijd iets magisch aan de eerste ochtend van een verre reis. Gister kwamen we in het donker aan en vandaag zien we de stad pas voor het ‘echt’. Vanuit het raam van ons guesthouse vangen we vast een glimp op van wat ons te wachten staat. En die bevalt ons prima. Een blauwe lucht, de rivier de Sarawak en een Chinese tempel lachen ons toe. We nuttigen het simpele ontbijt wat inbegrepen zit bij ons guesthouse (toast met jam, watermeloen en sap) en trekken snel de slippers aan om op pad te gaan.

We gaan op pad zonder plan. We zitten een week in deze stad dus we hebben alle tijd. Heerlijk! We struinen door Chinatown, drinken koffie bij een klein lokaal tentje, lopen een groot winkelcentrum binnen en struinen weer rustig terug naar ons guesthouse, zodat de kids even uit kunnen rusten met de iPad (wat zouden we moeten zonder) op bed.

Na een uurtje ‘chillen’ lopen we naar de rivier. De rivier de Sarawak kronkelt als een slang door Kuching en vormt het hart van de stad. Langs de rivier ligt de Waterfront promenade. Een autovrije boulevard met eettentjes en bankjes. Een hit bij onze kinderen, want die kunnen hier rustig rondrennen.

Kuching heeft geen noemenswaardige landmarks, maar wel een heel opvallend bouwwerk wat aan de rivier staat: de Bangunan Dewan Undangan Negeri. Een hele mond vol voor een prachtig lokaal overheidskantoor in de vorm van een lotus. Ook is er november dit jaar een nieuwe brug open gegaan die eveneens prachtig is. Voorheen moest iedereen met kleine bootjes heen en weer. Nu kan men gebruik maken van de brug. Wij nemen ook een kijkje en de uitzichten zijn fijn!

We sluiten de dag af met een rondvaart van een uur in een klein bootje over de rivier. We eten ons eerste streetfood en duiken daarna ons bedje in.

Chillen aan de waterkant met op de achtergrond de Bangunan Dewan Undangan Negeri

Dag 4 Jetlag en feest

En toen deed de jetlag zijn intrede. De kinderen vallen makkelijk in slaap, maar worden midden in de nacht wakker. We blijven allemaal netjes in bed en staren een uur of twee gezamenlijk naar het plafond. De volgende ochtend schrikken we rond een uur of tien wakker. Ontbijt gemist. Helaas! Maar voordat we op zoek gaan naar een alternatief moet er gezongen worden. Ivo is jarig! Na de nodige knuffels, kusjes en cadeautjes gaan we op zoek naar een plek om te ontbijten. Of zeg maar gerust lunchen, want de wijzers van de klok wijzen inmiddels richting de 12. We trakteren onszelf, er is er immers 1 jarig, op een luxe ontbijt met heerlijke koffie, scrambled eggs en croissants. Na dit feestmaal is het tijd voor taart. Of eigenlijk cake. We nemen een bootje naar de overkant van de rivier en gaan op zoek naar de lokale lekkernij Kek Lapis. Een soort spekkoek, maar dan in allerlei kleuren en smaken. We komen uit bij Mira Cake House. Er is enorm veel keus, maar de jarige mag kiezen en gaat voor een versie met chocola en blauwe bessen smaak. We besluiten gelijk maar te proeven, maar de smaak valt wat tegen. Het is een soort vanille cake met een vleugje chocola en een nog kleiner vleugje blauwe bes. Wat een teleurstelling!

Bekijk hier onze eerste vlog vanuit Kuching

Er is veel toffe streetart te vinden in Kuching dus in de middag gaan we weer op pad. Ons doel is een schildering van orang-oetans in een kruiwagen van de Letse kunstenaar Ernest Zacharevic. De Banksy van deze tijd. Maar eerst komen we langs een lokale markt. De vele prikkels, de temperatuur, de vermoeidheid of honger (waarschijnlijk een combinatie van) wordt onze peuterzoon even teveel met een mega woede uitbarsting tot gevolg. Waren onze kinderen sowieso al een attractie door hun blonde haren, nu staat er zelfs een groepje mensen om hem heen om te kijken naar dat gekke jongetje wat midden op straat ligt te brullen en te schoppen. We vegen hem van de grond en lopen enigszins beschaamd naar de schilderingen die letterlijk om de hoek liggen. Onze dochter vindt de orang-oetans prachtig en wil maar al te graag op de foto. We eten bij een nabij gelegen foodcourt, maar woede uitbarsting 2 en 3 zorgen ervoor dat we de helft laten staan en heel snel terug rennen naar onze guesthouse.

traditioneel bootje naar de overkant

Kek lapis proeven

Dag 5 Semi wilde orang-oetans

We staren die nacht weer twee uur lang gezamenlijk naar het plafond, maar ons verslapen doen we niet. Om 7 uur ging namelijk de wekker, want we gaan semi wilde orang-oetans spotten vandaag. Althans, dat hopen we. We gaan naar het Semenggoh nature reserve. Hier werden vroeger baby orang-oetans klaargestoomd, die gered waren vanuit gevangenschap, om zelf te overleven in de jungle. Dit is inmiddels zo succesvol dat er een familie van 25 orang-oetans leeft in het gebied bij het opvangcentrum. De apen leven vrij in de jungle en zitten dus niet in gevangenschap. Twee keer per dag worden de apen bijgevoerd dmv een plateau in de jungle. Op zo’n 50 meter afstand van het publiek. De apen kunnen zelf kiezen of ze het fruit komen op eten of niet. Het is regenseizoen en dat betekent dat er voldoende eten te vinden valt in de jungle. Er is dus een grote kans dat er geen orang-oetan te zien zal zijn. Spannend dus!

Het is een half uurtje rijden van Kuching naar Semenggoh. Eenmaal in het park krijgen we een korte briefing. Het komt er vooral op neer dat we zo stil mogelijk moeten zijn, geen eten mee mogen nemen en niet mogen flitsen. We mogen een uur bij het voederplateau in de jungle blijven en daarna wordt het weer gesloten. Een uur lang stil blijven met onze peutertweeling. Wij zien een uitdaging. Net voordat we richting het voedselpunt mogen, een kleine 300 meter lopen door de jungle, krijgen we de mededeling dat er twee orang-oetans gespot zijn. Hoera! We nemen de kinderen in onze armen en lopen met ferme passen de bossen in. En ja hoor, daar zitten ze. Twee stuks hoog in de bomen. De camera’s draaien overuren. Een orang-oetan maakt zich los en slingert sierlijk langs de touwen naar het plateau. Wow! Wat is dit fantastisch zeg! En onze tweeling? Die hebben er na 5 minuten genoeg van en spelen lief, fluisterend met takjes en blaadjes. Niet bewust van het bijzondere tafereel om hen heen.

Terug bij het guesthouse rusten we vooral uit. De jetlag begint zijn tol te eisen. De kids slapen even bij en de rest van de middag spenderen we, nadat we een kort bezoek brachten aan de Chinese tempel tegenover ons guesthouse, op een bankje aan de promenade. Rond etenstijd lopen we richting een garage in het centrum van de stad? Een garage? Jep! Op het dak zit namelijk een van de beste foodcourts van Kuching: Top Spot.  Dit is volgens velen de ‘place to be’ om seafood te eten. We gaan zitten bij het kraampje waar het het drukst is: nummer 25. We bestellen garnalen Vietnamese stijl, calamaris, baby varen (lokaal gerecht en echt heel lekker) met knoflook en rijst. Wat is het lekker zeg! Ook de kinderen smullen mee. En dat voor totaal nog geen €10. Een must voor als je in Kuching bent. We zaten tussen de locals, geen andere westerling te bekennen. We zien hier sowieso weinig blanke toeristen.

Foodcourt Top Spot

Dag 6 Regen

Eindelijk een goede nacht, hoera! Maar als we de gordijnen open doen slaat ons humeur om. Een grote, donkere grijze lucht. De regen komt met bakken uit de hemel. Geen nood, in Azië regent het nooit de hele dag. Toch? Maar na het drinken van een kop koffie en daarna nog een en het rondslenteren in een groot winkelcentrum regent het nog steeds. En de lucht is nog steeds even donkergrijs. Dan maar regenjassen aan en stampend door de plassen richting ons guesthouse om op zoek te gaan naar een plek om onze middag droog door te brengen.

Ons oog valt op het kattenmuseum. Kuching betekent kat in het Malay en dat laten ze maar al te graag weten. Overal vind je katten in de stad. Kattenmuurschilderingen, kattenstandbeelden, kattencafe’s, loslopende katten met mismaakte staarten (wat is dat toch voor geks) en dus ook een kattenmuseum. De entree is gratis en daar houden wij Hollanders wel van. Enige minpunt: Het ligt een kilometer of 5 bij ons vandaan. We besluiten dat dit het perfecte moment is om een keer een taxi te bestellen via Grab. Dit is een soort Uber, maar dan legaal. Het werkt heel simpel. Je zet een de app van Grab op je telefoon, koppelt deze aan je creditcard en zodra je een taxi nodig hebt stel je in waar je opgehaald wil worden en waar je naartoe wilt. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen een minuut kregen we een melding dat er een auto voor ons gevonden was. We kregen netjes het kenteken door en nog geen minuut later stond er een taxi voor ons klaar. En het fijnste is dat de kosten vooraf bekend zijn en automatisch van je creditcard worden afgeschreven. Geen gezeur met niet kloppende meters. Geen gedoe met onderhandelingen.

Het kattenmuseum was hilarisch. Wat een kitsch! Echt fantastisch! Het was een soort van op hol geslagen verzameling van alles wat met katten te maken heeft. Foto’s van katten, kattenbeeldjes, kattenvoer, een kattengraf, foto’s van katten, opgezette katten en ga zo maar door. De kinderen vonden het schitterend. We hebben ons er een uurtje vermaakt en toen we buiten kwamen scheen de zon!

De weersvoorspellingen voor de aankomende dagen zijn niet al te best. Maar daarover lezen jullie volgende week. Vanaf hier wensen we jullie allemaal een hele goede jaarwisseling een een gelukkig nieuwjaar!

Bekijk hier onze tweede vlog vanuit Kuching met o.a. beelden van het Kattenmuseum

PS: Hebben jullie ons YouTube kanaal al gevonden? De eerste vlog staat inmiddels online. Leuk als jullie ons willen volgen. Laat ook vooral een bericht achter onder dit artikel. Worden we blij van!