Een jaar lang reizen door Azië. Velen dromen er van, maar Lonneke en haar gezin deden het gewoon. Op de bonnefooi. Met leerplichtige kinderen. En daar willen wij natuurlijk alles over weten.
Even voorstellen
Wij zijn Arjan en Lonneke, we hebben drie zoons: Rui (11), Mas (9) en Kik (7).
Voordat we kinderen kregen hebben we veel gereisd, met name door Azië. Dat continent voelt het fijnst voor ons: we ervoeren daar de heuse ‘reis flow’, waarbij je niet plant, maar juist mee beweegt met wat er op je pad komt. Andere culturen, geuren, eten, gebruiken, religies, natuur – in Azië is zoveel te beleven en leren! We wilden met onze kinderen graag een poos op deze manier leven, ze een andere wereld laten ervaren, hun horizon verbreden en veel tijd met elkaar doorbrengen. Azië is dan uitermate geschikt omdat het ook nog heel betaalbaar is.
Hoe regel je dat, een jaar vrij?
Arjan werkt voor zichzelf en kan een aantal klussen ook op afstand doen. Ik kreeg een jaar onbetaald verlof van mijn werk op een zorgboerderij.
Leerplicht
De school vond onze reis een mooi plan en zag de waarde ervan in, zij gaven ons alle boeken met verplichte stof mee voor de oudste twee kinderen. De jongste zat nog in de kleuterklas.
We besteedden elke ochtend een uurtje aan het schoolwerk en na drie maanden hadden ze alle boeken doorgewerkt. Daarna hebben wij zelf elke dag taalopdrachten en rekenopdrachten voor ze gemaakt. Het was de grootste meevaller van de reis! Verder spraken ze alle drie na een aantal weken behoorlijk goed Engels en zijn de lessen die ze op gebied van religie, cultuur, biologie en geschiedenis leerden niet te tellen.
Op de bonnefooi
Er was geen route, behalve de heenvlucht naar Colombo, Sri Lanka. Natuurlijk hadden we een globaal idee in ons hoofd, welke landen ons aanspraken, maar we lieten alles juist open, zodat we ons gevoel onderweg konden volgen. Dat bleek ideaal: na zes weken India waren we ‘op’ en boekten we spontaan tickets naar Bangkok, om vier weken bij te komen op een Thais eiland. In Vietnam bleek de goedkoopste accommodatie hotels met kleine kamers te zijn: na 8 weken snakten we naar ruimte en vlogen we van Danang naar Maleisië, waar we vijf weken in een hutje op het strand vertoefden. Het noorden van Vietnam wacht wel op ons, voor een volgende keer.
Uiteindelijk leverde dit een mooie balans tussen inspannende avonturen en ultieme ontspanning. De route bleek: Sri Lanka, India, Thailand, Vietnam, Maleisië, Indonesië en als toetje 8 weken in een bergdorp in het zuiden van Italië: ook een ongeplande actie.
Kindvriendelijk Maleisië
Aziaten zijn dol op kinderen, maar in Maleisië hebben we de meest grappige contacten met mensen gehad, die bijna letterlijk met onze kinderen weg liepen en die ze verwenden met allerlei cadeautjes en lekkers, zomaar in de trein of in een eettentje.
Reis vol hoogtepunten
In een jaar maak je zoveel hoogtepunten mee, met bijzondere ervaringen of onverwacht alledaagse rituelen die zo belangrijk bleken. Maar vooruit, hierbij de favorieten: in Sri Lanka maakten de jongens samen met de eigenaresse van ons piepkleine guesthouse ons ontbijt samen klaar. In India verbleven we in de jungle en voeren we met een houten bootje door de backwaters van Kerala. In Thailand bezochten we de allermooiste boeddhistische tempels. In Vietnam vierden we Tet (Chinees nieuwjaar) in het toch al betoverende lantaarn-stadje Hoi An. In Maleisië zagen we hoe een zeeschildpad ‘s nachts haar 93 eieren op het strand legde en snorkelden we bij paradijselijke eilandjes. Op Sumatra ontmoetten we schitterende en speelse orang oetans tijdens een intensieve jungle trek en op Bali knutselden we 37 jetpacks met de kinderen van de ‘Window to the World’ school. In Calitri maakten we echt onderdeel uit van het dorpje, ondanks het feit dat we geen woord Italiaans spreken en zij geen Engels.
Maar vooral het met scooters de omgeving van elke nieuwe plek verkennen, het alledaagse leven opsnuiven, overal streetfood uitproberen, samen dapper zijn en ontdekken hoe de plek waar je je bevindt en jijzelf in elkaar steekt, waren voor mij onvergetelijk.
Heimwee?
Met zoveel nieuwe indrukken om te verwerken, elkaar om te spelen en Facetime om af en toe bij te praten met opa en oma, heeft geen van ons iets gemist, behalve dan de middelste zoon, die zijn drumstel begon te missen ;-).
Ruimte voor de kinderen
Onze kinderen hebben tijd nodig om zich vertrouwd te voelen, dus je spendeert veel tijd op elkaars lip. Het belangrijkste dat wij in bv. Vietnam misten, was ruimte voor onze kinderen om te rennen en spelen. Daarom zochten we altijd naar plekken waar ze zich veilig konden voelen, zoals hutjes op het strand, waar het overzichtelijk is en ze meer dan genoeg ruimte hadden. En waar wij dan af en toe even samen een gesprek konden voeren.
Gouden tip
Gewoon gaan! Het vertrekken is het lastigst, daarna valt alles op z’n plek en doe je ervaringen op waar je een heel leven op kan teren, van kan leren en op kan terugblikken met elkaar.
Natuurlijk! Op dit moment zijn we alweer aan het sparen om over een paar jaar met een busje door Zuid-Amerika te kunnen trekken. Omdat we momenteel dus geen budget hebben, gaan we deze zomer wild kamperen in Zweden, weer heel iets anders, veel zin in!
Wat leuk on te lezen! Wij zijn met ons zoontje van 1,5 ruim 10 maanden op reis geweest, ook voornamelijk in Zuid-Oost Azië. Onvergetelijke ervaring! Wat bijzonder dat de school van jullie kids mee wilde werken. Dat maakt het een stuk eenvoudiger.
Wat tof zeg! Helaas ben ik dit niet zelf, maar een gezin wat ik geïnterviewd heb. Je vindt er nog meer op deze website. Wij vliegen met kerst voor 3 maanden naar zo-Azië. Ook tif, maar helaas niet zo lang als jullie en Lonneke 😉