Als alleenstaande moeder reizen onmogelijk? Nou nee! Kelly bezocht, samen met haar dochter (6), al meer dan 30 landen. En de lijst blijft maar groeien. Deze maand dus een inspirerend gezin met een hoofdletter I.
Wie zijn jullie?
Ik ben Kelly, 31 jaar en ik ben alleenstaande moeder van Nikki (6). Sinds Nikki 9 maanden oud is reizen we regelmatig en inmiddels hebben we samen 33 landen bezocht. Over onze belevenissen in alle uithoeken van de wereld vertellen Nikki en ik verhalen op mijn website www.reisheid.nl.
Een wereldreis in stukjes, wat een super leuk idee. Hoe kwam je daar zo op?
Al van kleins af aan droom ik ervan om de hele wereld te zien. Ik schreef altijd in vriendenboekjes dat ik ontdekkingsreiziger en avonturier wilde worden. Daar kwam echter weinig van terecht. Ik ging studeren, kocht een huis, kreeg een kind en die wereldreis kwam er niet van. Ik wilde mijn kind een stabiele basis bieden, met een vaste thuisbasis waar ze familie en vrienden om zich heen heeft. De wens om op wereldreis te gaan bleef echter aan me knagen en liet me ook niet los. Toen Nikki 9 maanden oud was reden we met de caravan naar Napels. Dat ging prima, het verbaasde me zelfs hoe gemakkelijk het ging met een klein kind en hoe zeer ze genoot van alle aandacht. Gesterkt door die gedachte volgden er meerdere reizen door Europa. Soms met de auto, soms met het vliegtuig. Ook dat verliep prima. Ik dacht, als dit allemaal zo goed gaat, wat is er dan op tegen om wat verder weg te gaan? En zo kwamen we in Jordanië terecht. Ik merkte dat reizen met een kind helemaal niet zo lastig was als ik van tevoren had gedacht en ik merkte vooral hoe leuk Nikki het vond. Ze is erg nieuwsgierig en wil alles weten. Door het reizen leert ze van alles over de natuur, ziet ze sprookjesachtige bouwwerken, leert ze hoe andere mensen leven en reist ze ook door de geschiedenis van allerlei vergeten volken. Thuis zit ze vol verhalen over alles wat ze heeft gezien. Zodra er weer een schoolvakantie in zicht is begint ze alweer landen uit te zoeken die ze graag wil zien. Soms uit tekenfilms of uit boekjes en soms omdat ze er op school iets over hebben geleerd. Na Jordanië volgden al snel meerdere reizen naar alle continenten. Het werd dus toch nog een wereldreis, maar dan in stukjes. Namelijk in de schoolvakanties 🙂
Volgens mij gaan jullie vrij veel weg. Hoe regel je dat met je werk? En met school?
Wij gaan zo vaak mogelijk weg. Toen Nikki nog niet leerplichtig was konden we door het jaar heen op reis gaan. Dat was ideaal. Inmiddels zijn we echter gebonden aan de schoolvakanties. We proberen wel elke schoolvakantie op reis te gaan. Ik ga persoonlijk liever 5 keer per jaar wat korter op reis dan 1 of 2 keer lang. Daarnaast proberen we door het jaar heen ook nog wat weekendjes weg te gaan naar bestemmingen die wat dichterbij liggen. Feestdagen die sowieso al vrij zijn combineer ik met wat extra vrije dagen en zo kun je toch behoorlijk wat reisjes maken in een jaar. Het is met name een kwestie van slim plannen. Ik maak in januari dan ook altijd al een vakantieplanning voor het hele jaar. Meestal gaan we in de krokusvakantie 4/5 dagen, in de meivakantie 9 dagen, in de zomervakantie 2 weken, in de herfstvakantie 5/6 dagen en met Kerst wat nog over is ;). Als je in januari al op je werk je vakanties hebt door gegeven, kun je bovendien direct schakelen als je een aanbieding ziet voor die periode.
Je dochter heeft al 33 landen bezocht (wow). Wat zijn haar 3 favorieten?
Costa Rica, Cuba en Egypte zijn favoriet. In Costa Rica vond Nikki de natuur en de dieren heel erg mooi. We hebben daar een skywalk gedaan over hangbruggen, heel hoog boven het oerwoud. Er werden allerlei bijzondere dieren gespot en dat vond ze te gek. Ook over Cuba praat ze nog regelmatig, terwijl ze pas 4 was toen we daarheen gingen. Wat ze zich met name kan herinneren is dat alle mensen met haar wilden knuffelen en dansen, dat ze mee mocht helpen eten maken bij het gezin waar we verbleven en dat ze met straatmuzikanten mee mocht spelen in Santiago de Cuba. Dat vond ze fantastisch. Tot slot Egypte. Nikki is helemaal fan van farao’s en pyramides, ze kijkt daar vaak tekenfilms over, heeft er een aantal spellen van en leest ook vaker boekjes hierover. We hebben in Egypte samen rond getrokken door het binnenland en we hebben heel wat tempels en pyramides in het echt gezien. Dat vond ze erg indrukwekkend. Vooral de grote pyramide en de Sphinx hebben veel indruk op haar gemaakt. Ook de enorme beelden van de farao’s en de hiërogliefen vond ze leuk, ze wilde er alles over weten.
En welke 3 het minst favoriet?
Volgens Nikki is geen enkel land duf. Ze vond overal wel iets leuk. Maar als ze dan persé moet kiezen: Italië (want toen was ze een baby en daar weet ze niks meer van, dus dan zal het wel een stom land zijn geweest, haha!), Schotland (want daar regende het elke dag) en Cambodja (want daar eten ze vogelspinnen en ze hadden er alleen maar tempels).
Wat vonden jullie het leukste / kindvriendelijkste land?
Absoluut Gambia. De mensen daar waren ontzettend lief, en zeker voor kinderen. Heel oplettend en zorgzaam waren ze ook. Overal werd rekening met Nikki gehouden. Ze werd rond gedragen, ze kreeg van allerlei cadeautjes van de lokale bevolking, ze deden spelletjes met haar, ze mocht overal binnen kijken en overal werd iets speciaals voor haar klaar gemaakt. Een hele mooie ervaring, temeer omdat de mensen daar zelf niets hebben maar wel alles wilden geven.
Favoriete / meest bijzondere reismoment als gezin
Ik denk dat dat onze reis naar Nicaragua en Costa Rica was. We hebben onwijs veel mooie dingen gezien, en Nikki heeft me daar ook over bepaalde angsten heen geholpen. Nikki is een beetje een dare devil. Het kan haar allemaal niet wild genoeg. Ze wilde gaan raften, vulkaanboarden, ziplinen en als een Tarzan van een toren af springen. Dat durfde ik allemaal niet en zeker niet met haar. Ik vertelde dat ze er te jong voor was en dat het niet mocht. Ze is toen zelf gaan vragen hoe oud ze moest zijn en helaas voor mij mocht ze op het raften na alles doen met haar leeftijd. Ik kon geen andere smoesjes verzinnen, behalve dat ik het zelf gewoon te eng vond. Dan kijk je maar niet, was Nikki’s antwoord. Dus in Nicaragua zijn we gaan vulkaanboarden. Zij gillend van plezier en ik van de angst. In Costa Rica wilde ze gaan ziplinen door het oerwoud en ze vond dat ik me niet zo aan moest stellen met mijn hoogtevrees, want zelfs kinderen van 6 konden dat. Uiteindelijk zijn we gegaan en achteraf was dat echt een van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan. Ik had het voor geen goud willen missen. Zelfs de ‘Tarzan-swing’, waarbij je aan een touw uit een toren moest springen om vervolgens het oerwoud in geslingerd te worden, was gaaf. Zo zie je maar weer dat je ook kunt leren van je kinderen. Dat vond ik heel mooi.
Wat vind je het moeilijkst aan reizen als alleenstaande ouder?
Dat je niet kunt overleggen met een andere volwassene. Je komt toch altijd in situaties terecht die je niet helemaal vertrouwt of waar je gewoon even onzeker over bent. Als je vermoedt dat je opgelicht wordt bijvoorbeeld of je maakt iets mee wat heel veel indruk op je maakt, in positieve of negatieve zin. Dat gevoel kun je dan niet delen. Dat vind ik soms wel jammer.
De gouden tip voor ouders die ook een verre reis willen maken met hun gezin.
Laat je niet tegenhouden door te denken in onmogelijkheden. Kinderen zijn veel flexibeler dan je denkt en passen zich gemakkelijk aan. Natuurlijk moet je je wel goed voorbereiden zodat je je niet verkijkt op de reisafstanden of ergens terecht komt en geen slaapplek hebt. Dat kleine beetje voorbereiding aan de voorkant doet wonderen en je kunt je kinderen en jezelf daarmee een prachtige levenservaring meegeven.
En tot slot: Alweer nieuwe reisplannen?
In september hebben we een weekendje Oekraïne op de planning staan en in de herfstvakantie willen we graag naar Libanon. Ik heb nog niets geboekt want we zijn nog druk met de research bezig 🙂 Samen in boekjes kijken, plaatjes opzoeken en reisprogramma’s kijken zorgt voor veel voorpret. Ondertussen heb ik allerlei alerts ingesteld voor goede aanbiedingen en dan kunnen we hopelijk snel boeken.
Op de website van Kelly vind je veel meer verhalen van Kelly en Nikki. Of neem een kijkje op haar Facebookpagina.
Bewondering! Wat een geluksvogel, die kleine avonturier van jou! Fantastisch om zoveel samen met je dochtertje te doen!
Helaas ben ik dit niet zelf, maar gaat dit verhaal over Kelly. Maar haar kleine meid is absoluut een geluksvogel. En ik kan ook alleen maar bewondering hebben voor deze powervrouw!
Wauw! Wat een powervrouw, zo mooi om te lezen en heel inspirerend! Op wereldreis in stukjes die gaan we er in houden!!
Wauw! Mijn droom is dat ik ook ooit als alleenstaande moeder met mijn drie kids op wereldreis kan gaan! Nu ik dit gelezen heb is die drang alleen maar erger geworden!