Een gezin wat voor een langere periode op reis is met leerplichtige kinderen. Dat horen we niet vaak. Extra speciaal dus dat Richard en Esther het aandurfden om samen met hun 3 kinderen voor een half jaar op pad te gaan met een camper door zuid-Europa. Esther vertelt meer over dit te gekke avontuur.
Even voorstellen
Wij zijn Richard 42, Esther 35, Berend 7, Olivier 5 en Elora 3. We zijn op dit moment een half jaar aan het reizen met een camper door zuid-Europa.
Een half jaar op reis met een camper Waarom?
Na een intense en hectische periode waarin heftige dingen elkaar snel opvolgde had ik behoefte aan rust, en heel cliché ‘change of scenery’. Doordat de kinderen elkaar snel opvolgde, ik de mantelzorg voor mijn vader had en er bij werkte had ik het gevoel in rondjes te rennen zonder te weten waarom.
Ik wilde genieten van ons gezin, van de kinderen die toch al zo snel groot worden. Andere mensen tegen komen, geïnspireerd raken en bovenal onze kinderen een onvergetelijke ervaring mee geven. Deze reis is voor mij ook een reis naar ‘binnen’. Confronterend maar ook heel mooi en waardevol.
Hoe is het om plaats onafhankelijk te kunnen werken?
Het geeft veel vrijheid. Op dit moment bestaan mijn werkzaamheden vooral uit het lesgeven van onze kinderen en het dagelijks reilen en zeilen binnen de camper. Een dankbare maar onbetaalde baan. Mijn man kon een paar maanden verlof nemen en werkt een paar uur per week op afstand. Dit is helaas niet iets wat structureel kan. Ik ben al aan het bedenken waar ik ‘on the road’ geld mee kan verdienen. Ideeën genoeg!
Klei is ideaal om mee te spelen in de camper als het regent
Hoe doen jullie dat met werken onderweg?
Mijn baan stopte in maart toen de school waar ik werkte stopte. Mijn man mocht met behoud van een plek op de loonlijst op reis, met als voorwaarde een paar uur werk op afstand. Voor de rest hebben we vooral gespaard. Het oorspronkelijke plan was om bij mensen te staan en daar te werken (op het land oid.) in ruil voor een gratis plek, kost en eventueel water en elektriciteit. Dat bleek in de praktijk best lastig omdat er effectief maar één ouder tegelijk kan werken maar er wel vijf monden gevoed moesten worden. We waren als gezin maar op weinig plekken welkom.
Waar reizen jullie op dit moment?
We zijn via Frankrijk in Spanje uitgekomen waar we het binnenland in zijn getrokken. Vandaar naar Andalusië en vervolgens door naar Portugal, waar we nu zijn. Eind februari verwachten we weer thuis te zijn.
Le Mont Saint Michel in Frankrijk
l’Estartit , Spanje
Welk land was in jullie opzicht het meest kindvriendelijk?
Het hangt er een beetje van af wat je daaronder verstaat. In Frankrijk zijn we langer bij een gezin gebleven en hebben we wat minder rondgereisd. We kenden het gezin nog niet maar er was een enorme klik tussen onze kinderen en hun dochter. En ook tussen de volwassenen was het heel gezellig. Het zijn dus goede vrienden van ons geworden. Erg kindvriendelijk in dat opzicht ;-). In Spanje is het me opgevallen dat je nooit ver hoeft te zoeken naar een speeltuintje. Dat maakt het erg aantrekkelijk om met kinderen hier rond te reizen. Het fijne van deze manier van reizen is dat je ook echt alle tijd hebt. Als de kinderen vragen of ze even mogen spelen, denk je: ‘Waarom niet? We hebben toch geen haast’. In Nederland voelde ik die haast met alle verplichtingen veel meer.
Leven in zo’n kleine ruimte is dat niet pittig?
Ik was vanaf maart (2018) thuis met drie kinderen en gaf daar thuisonderwijs aan nog twee kinderen en hoewel een huis iets anders is dan een camper, was ik het gewend om 24/7 samen te zijn met de kids. Mijn man, die 2 meter lang is, moest wel even wennen en soms nog steeds. De momenten dat het dagen achter elkaar regent zijn taai. Zeker omdat onze oudste niet in de categorie ‘rustig typje’ valt. Maar met genoeg spelletjes, klei en knutselmateriaal kom je een heel eind.
En aangezien niemand van suiker is gaan we er met regen ook altijd wel even op uit. Het heeft ook wel iets overzichtelijks zo’n klein knus huisje en op poetsdag ben ik zo klaar!
Wasdag
Hoe doen jullie dat met de leerplicht?
Ik ben gediplomeerd juf basisonderwijs. Je zou denken dat als ik aan een klas van 30 wildvreemde kinderen les zou mogen geven, dat ik dan ook aan onze kinderen les zou mogen geven. Maar zo werkt het in Nederland helaas niet. Ik blijf dat een vreemd verhaal vinden.
In Nederland heb je weinig opties als je zo’n reis wilt maken. Je kan je uitschrijven uit Nederland, maar dan verlies je ook je rechten. Voor ons was dat geen optie omdat mijn man op de loonlijst bleef staan en uitschrijving daardoor lastiger werd. Mezelf alleen uitschrijven met de kinderen kon ook, maar was riskant omdat er gevallen bekend zijn dat een rechter dat onwaarschijnlijk verklaarde en mensen alsnog een boete ten laste werd gelegd.
Uiteindelijk hebben we afgezien van de leerplicht en ontheffing daarvan gekregen. Dat kon in ons geval omdat Olivier nog nooit op een school ingeschreven had gestaan en Berend al langer dan een jaar niet op een gesubsidieerde school ingeschreven had gestaan.
Benieuwd naar alle regels omtrent leerplicht? Lees dan het artikel in ons gratis digitale magazine (nr. 2). Je download hem hier.
Valencia
Wat zijn de toffe momenten van het reisleven?
Dat je alle tijd hebt voor elkaar. Zo hebben we twee verjaardagen gevierd, ik vond het zo fijn dat we daar alle tijd voor konden nemen. Thuis was ik zo druk met regelen en boodschappen doen. Nu was er niets, alleen wij. Heerlijk knus. Voor de jongste bakte we een appeltaart buiten in de zon, het was bijna idyllisch.
Maar ook de nieuwe mensen die je tegenkomt, onverwachte plekjes waar je toevallig met de camper overnacht en die achteraf pareltjes blijken te zijn. Ik ben zo dankbaar voor de tijd die ik nu heb om echt met mijn kinderen te zijn. De verwondering op hun gezichtjes is onbetaalbaar.
Is het reizen met een camper voor iedereen weggelegd?
Waarom niet? Ik zal niet zeggen dat we de hele dag in de gloria zijn. Ook wij hebben pittige momenten mee gemaakt. Zeker in het begin lijkt het af en toe verdacht veel op overleven. Ineens zit je met z’n allen in een piepkleine ruimte. Alles is anders en staat op een andere plek. En je bent de hele dag samen.
Wij hadden geen duidelijke taakverdeling, wat in het begin wel voor gehannes zorgde. Je moet veel meer rekening houden met elkaar. Maar na een paar weken had iedereen zijn draai gevonden en wist iedereen wat zijn of haar taak is en loopt het een stuk soepeler. Ik kon me op een geven moment niet voorstellen ooit nog in een huis te moeten wonen. Toen onze camper voor een week weg was voor een reparatie had ik voor het eerst heimwee. Naar onze camper! Dat voelde toch echt als thuis. Zelfs als je stuiterbal kinderen hebt is het te doen. De kunst is goed voorbereid zijn en voldoende uitdaging bieden. Dat is af en toe keihard werken, maar het dubbel en dwars waard.
Heb je tips voor ouders die ook langer op reis willen met kinderen of zelfs willen reizen voor onbepaalde tijd?
Begin op tijd met voorbereiden. Dan heb je daar alvast plezier aan. Wij moesten door omstandigheden echt aanpoten voor we konden vertrekken en konden daardoor een aantal dingen niet doen. Plan bijvoorbeeld een vaste avond in de week die je besteed aan het voorbereiden van de reis. Schrijf zo veel mogelijk op, want je denkt dat je het onthoud maar vaak vergeet je het toch.
Wij kregen een plakboek wat we nu als dagboek gebruiken voor de kinderen. Hier komen werkjes in van de kinderen die met bezochte plekken te maken hebben of met de jaarfeesten die we vierden. Berend die onderweg leerde lezen en schrijven, schrijft er af en toe korte stukjes in. Betekenisvol leren!
En betrek kinderen bij je plannen. Onze oudste zag er best tegenop. Koop, of maak, een mascotte die mee gaat op reis en die af een toe een verrassing heeft of een grapje maakt. Bij ons is dat een zelfgemaakte pop geworden van een trol.
Wat onze kinderen erg fijn vonden was dat er dingen in de camper waren die net als thuis waren. Een kleine seizoenstafel met meegebrachte en gezochte spulletjes, hun eigen vlaggetjes bij de verjaardag en uiteraard hun lievelingsknuffel. Als je niet met je camper vanuit je huis vertrekt is dat wellicht lastiger maar er kan altijd wel iets mee wat steeds een rode draad vormt in de reis. Ook hielp het om de oudste een vaste taak te geven, in zijn geval de afwas. Hij voelde zich groot en had even een momentje samen met papa of mama.
Meer lezen over het avontuur van Esther en haar gezin? Volg haar dan op Instagram of lees haar verhalen op haar blog.
PS: Heb je ons nieuwe GRATIS tabletmagazine al gezien? Boordevol reisinspiratie speciaal gericht op gezinnen? Nee? Je download ‘m hier.
