Spuitluiers, jankers, schoppers, niet-slapers. Vliegen met (jonge) kinderen is niet altijd een pretje. Lezers, bloggers en redacteuren delen hun ergste vliegervaringen. Gelukkig zijn wij niet de enige met pech onderweg ;-).
‘De terugweg van Ibiza. We waren vergeten vooraf in te checken en bij aankomst op het vliegveld bleken er geen plekken meer naast elkaar beschikbaar. Mijn man, ik en onze 3-jarige dochter zaten los van elkaar, verspreid over het vliegtuig. En het ergste: geen hulpvaardige medepassagiers te vinden, die hun plekje wilden ruilen.’ – Annemiek, lezer
‘Onze 1-jarige dochter had al diarree, maar kort voor het boarden, begon ook het overgeven. Het bleek een salmonellabesmetting. En dan 12 uur vanuit Azië. Gelukkig waren de stewards van Singapore Airlines ontzettend meedenkend en behulpzaam.’ – Clea, lezer
‘Onze worst flight was toen we met Floris (7 maanden) de overstap op Houston misten. De bagage ging wel naar Amsterdam, maar wij niet. Na 24 uur wachten konden we eindelijk vliegen. Floris moest een fles, even goed schudden, zat de dop er niet goed op… iedereen onder de melk. En dat was nog maar het begin van de vlucht.’ – Aafje, reisblogger kidslovetravel.net
‘We namen een nachtvlucht naar IJsland. Handig, dan kon Fynn (2,5 jaar) lekker slapen. Dachten we. Beetje naïef misschien, maar hij was de hele vlucht klaarwakker. We hebben in shifts geëntertaind, in stilte, want de rest van het vliegtuig sliep wel. Een half uur voor de landing viel hij in slaap en wij waren zo moe dat we amper functioneerden. Na aankomst hebben we eerst de auto aan de kant van de weg gezet voor een powernap. En Fynn? Die lag heerlijk te slapen.’ – Nynke, reisblogger reismetkinderen.nl
‘Poepen tijdens het opstijgen en vervolgens moeten wachten met verschonen tot de twee karretjes met eten langs zijn, omdat zij het gangpad blokkeren. Lekker luchtje, sorry medepassagiers!’ – Renee, redacteur
‘We hadden 6 uur vertraging. Onze zoon had het middagslaapje gemist en ook in het vliegtuig ging hij niet slapen. Super onrustig, niet stil willen zitten, oververmoeid zijn, tafeltje open en dicht en uit de gordel willen. En in de taxi naar huis (want: geen trein meer) van ellende overgeven. We zijn nog aan het bijkomen.’ – Rianne, lezer
‘Amsterdam-Tokyo, een nachtvlucht van 11 uur. De vlucht met Keet (1,5) verliep prima, maar op het eind kreeg ik het toch aardig warm… Keet sliep op een paar dekentjes voor onze voeten. Toen de daling werd ingezet, moest ik haar wakker maken om haar weer op schoot te nemen. Haar slaap werd ruw verstoord en daar was ze op zijn zachtst gezegd niet blij mee. Met een hysterisch kind landden we in het nog hysterischere Tokyo.’ – Claartje, reisblogger claarwasdaar.nl
‘Mijn zoontje is nogal bewegelijk. Gooit constant het dienblad open en dicht, schopt tegen de stoel aan van de persoon voor hem en zit voortdurend omgedraaid te kleppen tegen de mensen die achter hem zitten. Allemaal niet zo’n drama. Maar als er dan precies iemand naast ons komt zitten die dat niet trekt en al begint te zuchten bij het zien van een kind, zit ik zelf ook niet meer zo lekker. En juist naast deze meneer presteerde zoonlief het om een volle mond met water uit te spugen. Die, je raadt het al, over de broek van de beste man ging. Oeps.’ – Marlieke, redacteur
>Lees hier onze tips om een vlucht zo goed mogelijk te laten verlopen met kinderen
PSssst… Dit artikel is onderdeel van ons gloednieuwe, gratis tablet magazine. Download hier jouw editie.
